آرشیو دیدگاه شعرا

آسمان بر آن شده تا با زمین ساغر زند مهر خندد بر مه و مه خنده بر اختر زند عرشیان را مرغ دل سوی مدینه پر زندحضرت روح الامین بیت […]

ادامه ...

مر به درگهت امشب به عشق خواندى و خوانىکـه هـر کـه سوى تو آید شفیع او دو جهانى به یـمـن مـرحـمتت آمدم ز سر به سرایتتو خـواسـتى به عنایت نوازى […]

ادامه ...

ادامه ...

دیـده فرو بسته ام از خاکیانتا نـگرم جلـوه افـلاکیـان شاید از ایـن پرده ندایى دهندیـک نفَسـم راه به جایى دهند اى که بر این پرده خاطرفریبدوخته اى دیده حسرت نصیب […]

ادامه ...

ای فضل تو بیکـران رضاجان ای جنت جـاودان رضـاجان ای جلـوۀ لامکان رضـاجانمرضیّ و رضیِّ جـان رضاجان عالم ز پی‌ات روان رضـاجانای آمـده زآسمان رضـاجان جانِ دل و جان بمان […]

ادامه ...

بی‌پناهم، پناه آوردمناله و اشک و آه آوردم با وجود سفیدیِ مویمبر تو روی سیاه آوردم پر کاهی نداشتم با خودحال، کوه گناه آوردم به کسی چه که من گنهکارمبه […]

ادامه ...

همچون نسیم صبح و سحرگاه می‌رودهر کس میان صحن حرم راه می‌رود از هر چه غصه دارد و غم می‌شود ر‌هاهر سائلی به خدمت این شاه می‌رود وقتی فرشته‌های حرم […]

ادامه ...

ادامه ...

انعکاس شور و امید شعف باب الجوادزائر تو ایستاده جان به کف باب الجواد این بلا تکلیفی اش ارثیه کرب و بلاستیک طرف باب الرضا و یک طرف باب الجواد […]

ادامه ...

بی هوایش پری نمی ماندچشم های تری نمی ماند واژه ی عاشقی وسط باشدواژه ی بهتری نمی ماند تا که قم هست و هست معصومهبی حرم مادری نمی ماند بانوی […]

ادامه ...